Weekend to idealny fragment tygodnia, na wygospodarowanie kilku treningowych godzin bez mierzenia tempa, dystansu i innych elektronicznych danych. Jesień zachęca do zwiększenia zasięgu, w którym z pomocą przychodzi cięższy dwukołowy sprzęt, poczciwe Mtb. Poprzedni taki wypad to wycieczka na Białą Górę, a dokładniej na tamtejszą śluzę. Napotkany ostatnio fotograficzny strzał z nieznanego mi wcześniej miejsca, uruchomił wyobraźnię i postanowiłem wykorzystać klarującą się na horyzoncie sytuację. Na sobotni wypad pisali się również Zygmunt i Piotr, tak więc ruszyliśmy wspólnie niczym stado wilków przez las. Stado, co prawda trochę na wymarciu, ale kto by się tam takimi drobiazgami przejmował...

Choć sezon startów zamknąłem oficjalnie z początkiem września, dla podtrzymania równowagi zaplanowałem udział w dwóch imprezach w najbliższym rejonie działań, Elblągu oraz Tczewie. Płynne wejście w okres roztrenowania, trochę więcej luzu w reżimie treningowym, a jednocześnie czas, w którym chcę określić następny sportowy cel. Tym razem jeden start, wyjazd któremu będzie podporządkowane wszelkie działanie na poziomie mniejszej czy większej aktywności sportowej. Nad kryptonimem jeszcze się zastanawiam...

Foto. Łukasz Anaczkowski

Jazda szosą mocno zdominowała zakończony już sezon startów na ten rok, a tym bardziej treningowy grafik zadań. Wraz z okresem lekkiego roztrenowania coraz częściej odkurzam napęd trochę cięższego sprzętu i zapuszczam się w bardziej trudne okolice. Kiedy start w zawodach mtb, a w zasadzie odstąpienie miejsca zaproponował mi Łukasz z Grupy Kolarskiej Gryf Tczew, w sumie nie zastanawiałem się zbyt długo. Nowe doświadczenie, miejsce i ludzie, czegóż można chcieć więcej, żeby dobrze spędzić niedzielne popołudnie...

Start w Przechlewie, to ostatni element układanki wyzwania o kryptonimie taktycznym "czterdzieści rękawic". Start, który z założenia miał zamknąć sezon i dać mi odpowiedź na dalsze ukierunkowanie sportowej pasji. Dał mi więcej niż się spodziewałem. Stał się krystalicznym obrazem rzeczywistości, miejsca w którym jestem i wielkości szufladki, jaką wypełnia w życiu sport. Stał się też doskonałą lekcją pokory...

Z określeniem Grupa Wodna pierwszy raz zetknąłem się w ubiegłym roku, na zawodach EnduroMan podczas etapu pływackiego, gdzie zabezpieczali nasze zmagania właśnie od strony wody. Jak wstępnie sobie wyobraziłem był to zespół ludzi, ogarniających mniej lub bardziej, z naciskiem na bardziej sporty związane z mokrą robotą. Po części się nie myliłem. Nie podejrzewałem natomiast, że za całością zamieszania, stoi jedna postać. Człowiek, który wziął kiedyś sprawy w swoje ręce i postawił na jedną kartę. Postawił na swoją pasję...

Jazda rowerem wcześniej nie należała do moich ulubionych form ruchu i czasem sam się dziwię, że ten sport może człowieka tak mocno pochłonąć. Reprezentując pokolenie kija od szczotki i kultowego wigry3, dotarłem do punktu, który jeszcze kilka miesięcy temu nie wchodził w grę. Cienkie koła, delikatna z pozoru lekka rama, nogi przypięte do podwozia i umykający pod precyzyjnie pracującymi klamkami asfalt. Do pewnych rzeczy, trzeba było po prostu dojrzeć...