Biegi w Sztumie darzę w pewien sposób specyficznym sentymentem, po pierwsze organizuje je Klub Sportowy LKS Zantyr, w którym zaczynałem swoją amatorską przygodę ze sportem, zmotywowany do tej formy ruchu przez kolegę z ówczesnej pracy Bartka Mazerskiego. Drugą stroną medalu tej sportowej gry jest fakt ponad trzynastu lat jakie tu przepracowałem, dojrzewając poniekąd do kolejnych decyzji i dalszych etapów w życiu, zarówno sportowym jak i zawodowym. Po prawie dwuletniej absencji na tutejszych ścieżkach, no może poza wodno - biegowymi zakładkami w okresie letnim, postanowiłem odwiedzić gromadkę przyjaciół ze Sztumu...
Zawody łączące dwie dyscypliny to ciekawe urozmaicenie, wśród gąszczu imprez biegowych do których po kilku lat można zwyczajnie przywyknąć. Próbując swoich sił w Aquathlonie, gdzieś z tyłu głowy miałem także start w drugiej z kompilacji tego swoistego wstępu do triathlonu - połączenia biegania i jazdy rowerem. Udział w Duathlonie w Przywidzu rodził się trochę w bólach, ale ponieważ to doskonała okazja do zaliczenia świetnej mocniejszej jednostki treningowej, na wejściu w sezon postanowiłem wybrać się na Kaszuby...
Pierwszy kontakt z Grupą Wodną, elbląskiej braci sportowej miałem kontakt podczas ubiegłorocznych zawodów EnduroMan. Zabezpieczali trasę pierwszego dnia wyścigu na rzece Elbląg, gdzie otwierałem trzydniowe zmagania na dystansie średnim. Marcina Trudnowskiego, pozytywnie nakręconego gościa propagującego wodne szaleństwo w każdym wieku, osobiście poznałem podczas niedawnych zajęć na basenie, gdzie w ramach treningów z zespołem "JestemGit" prowadził zajęcia doskonalące oddychanie w kraulu. Myśl o wzięciu udziału w organizowanej przez "elbląskie wodne kuny" 24 - godzinnej sztafecie pływackiej, pojawiła się od razu jak tylko dostałem o niej informacje, zagadką pozostała godzina na którą uda się wskoczyć...
Rower szosowy to sprzęt, który w ostatnim czasie zyskał ogromną popularność wśród zwolenników dwóch kółek. Z początkiem okresu wiosennego pogoda zachęca do wypięcia sprzętu z trenażera, lub ściągnięcia z niego pajęczyn, oczywiście wszystko zależy od tego w jakim okresie zimowego "letargu" zastał nas czas. Szosa nie wypełni co prawda uniwersalności sprzętu crossowego czy mtb, ale jako jedyna moim zadaniem daje w pewnym sensie poczucie totalnego i niczym nieograniczonego zasięgu. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że daje poczucie nieskończoności...
Od kilku ładnych lat, biegową wiosnę otwierałem w Warszawie, tamtejsza impreza jest dziesięć lat do przodu w stosunku do debiutującej w tym roku z imprezą półmaratońską Gdyni. 11 edycja stołecznej kultowej wręcz imprezy kusiła do ostatniego momentu, wyszło jednak inaczej. W pewnym sensie bardzo lubię nowe wyzwania, nowe miejsca oraz pozytywne emocje jakie na dłuższych dystansach, można z zaciekawieniem obserwować. Dystans połówki bardzo mi leży, znam gdyńskie ścieżki biegowe dość dobrze i choć stwierdzenie "nowe miejsce" do Gdyni w opisywanym przypadku średnio pasuje to postanowiłem wystartować u siebie...
Foto. Tomasz Wrzosek
O pierwszej edycji biegu organizowanego przez El-aktywnych dowiedziałem się przypadkiem, na jednym z treningów w tym pięknym leśnym kompleksie elbląskiej wysoczyzny, pomysł Wojtka Bartnickiego pięknie wypalił. W tym roku łącząc zawody z dodatkowym świątecznym akcentem dla piękniejszej części uczestniczek śmiało mogę stwierdzić, że zespół maniaków aktywności i propagatorów zdrowego trybu życia ogarnął kawał dobrej roboty, no ale po kolei...
Sezon zawodów choć tak naprawdę od kilku lat praktycznie mógłby się nie kończyć, marzec jest miesiącem, w którym kalendarz imprez przyspiesza i każdy weekend oferuje możliwość wzięcia udziału w zorganizowanej imprezie. Jeszcze kilka lat temu ogarniałem większość zawodów w bliższej i czasem kilka w dalszej okolicy, swoisty rekord jaki zanotowałem to około 800 kilometrów podróży aby pobiec 10. Jakie jednak znaczenie ma udział w dyszce dla amatora ze środka stawki ? Poprawa wyniku, debiut, nowe nieznane miejsce czy ludzie, którzy wybierają się z nami w ten szalony rejs, lub czekają gdzieś w docelowej kei wyznaczając nam dobry kurs na życie...
Drugi tydzień treningowych wygibasów kończy weekend, w który wpasowałem dwie zakładki, rowerowo/biegową oraz pływacko/biegową. Postanowiłem również skorzystać z zaproszenia do wspólnego treningu, z elbląskim teamem triathlonistów przygotowujących się w ramach akcji Jestem GIT do startu w finale 1/4 Garmin Iron Triathlon, która odbędzie się 17 lipca 2016 r. w Elblągu. Ja również ująłem tą imprezę w planie, będzie to 3 tygodnie po Suszu, więc teoretycznie jeśli po 1/2 IM będę w stanie w miarę normalnie funkcjonować, w Elblągu nastawiam regulator na maksymalną moc...
Rozpoczynając okres przygotowań do startu w jedynej docelowej imprezie tegoż roku, zdecydowałem się na dość skrupulatny reżim treningowy, według najbardziej odpowiadającej mi metody 80/20, w pewien sposób ciekawie przeniesionej w Triathlon przez Mata Fitzgeralda. Całkowite dopasowanie planu do trybu życia często kolidujące z działaniami życia codziennego jest oczywiście możliwe, ale budzi zasadnicze a zarazem trywialne pytanie – po co ? Postanowiłem, bazując na swoich doświadczeniach oraz pracy z żywym materiałem, wprowadzić zalecane zresztą przez autora modyfikacje, dodając po drodze kilka małych odstępstw od reguły…
Jeszcze nie tak dawno zastanawiałem się nad sensem podęcia działań w kierunku, stawiającym moje podzespoły w stanie podwyższonej gotowości. Jak to będzie, kiedy wstawię do boksu rower, ułożę w koszyku zaplecze biegowe i założę piankę trzymając w zębach okularki ? Był początek grudnia, za oknem szybko robiło się ciemno, sącząc herbatę z cytrynką zacząłem pierwszy szkic cyklu jaki ma mnie do tego doprowadzić. Dziś mija siedem tygodni bliżej ukierunkowanych działań, zostało jeszcze dwadzieścia jeden do godziny zero, z dwudziestu ośmiu jakie wtedy rozpisałem. Tydzień temu ruszyliśmy też z akcją o kryptonimie taktycznym #18procent, w której wspólnie z Waldkiem Misiem rywalizujemy w naszych przygotowaniach do Triathlonu w Suszu na dystansie średnim. Bawiąc się sportem, chcemy też rozdać porcję dobrej energii, pomagając przy tym Fundacji Dorotkowo i dzieciakom znajdującym się pod ich opieką.
